W tym roku Kenie wjeżdżają jak miód. Tak jest również z Gachiką. Spodziewaj się dżemowo-owocowo-leśno-kwiatowo-kompotowych historii w naprawdę intensywnym, kompleksowym anturażu. Slavoj Žižek powiedziałby “dis is de kenjan in its pjurest!”
Piotrek: “Żadnych herezji. Kenia jak w 2013. Porzeczki, rabarbary, jeżyny i wibrująca kwasowość. Love or hate. My po stronie love, tak na 101%.”
More geeky stuff
położenie upraw: 1600 m n.p.m.
zbiór: grudzień-styczeń 2022
importer: Bero Polska
Kilkuset małych farmerów, ręcznie zbierane, wyselekcjonowane owoce, wszystko to ląduje w należącej do kooperatywy stacji myjącej i tam jest ogarniane przez prawdziwych prosów, którzy wiedzą co jest pięć, a co osiemdziestiąt siedem i wyżej. Kenijski klasyk, tak tam to działa niemal zawsze.
Myta obróbka ma się do Kenii tak, jak wódeczka na stole do polskich imienin. Typowe i musi być! Przed odarciem z godn…, przepraszam, z wiśni ziarna są najpierw sortowane. Potem spędzają noc na szalonych rzeczach, w sensie, że fermentują. Następnego dnia chlust wodą na odmułkę! No a potem od ośmiu, do nawet czternastu dni suszenia…
Dobra Kenia jest w stu procentach jak Marcin Najman. Zawsze potrzebuje dostać soczysty wpierdziel, a każdy kolejny pokazuje, że naprawdę to lubi. Palimy krótko, z palnikiem rozgrzanym do czerwoności. Żar z rozgrzanego jej ucha bucha. Ale spokojnie, cały proces jest uważnie kontrolowany, żeby dopasować wszystkie numerki zgodnie z planem. Pamiętaj mordeczko, życie na patencie!
Kolor trochę wyższy, czyli jaśniejszy. Bo Kenie lubią to!
Rozumiesz tylko spójniki lub/i chcesz dowiedzieć się więcej na temat palenia? Pisz do nas śmiało! Chętnie opowiemy o co w tym chodzi 🙂
Przejdź do treści 
